Die Here stap sowaar ‘n wonderlike pad met elkeen van ons! Ons sien dit weinig raak, want ons is so opgesweep in die nou en ons laat so toe dat ons emosies in die pad kom, dat ons nie die wonderlike gawes raak sien wat God ons gee nie.
Die teksvers vandag is Handelinge 27. Dit gaan oor Paulus se gevangenskap en sy reis na Italië om voor die Keiser te gaan staan. Gewoonlik hou ek my teksverse kort, maar hierdie keer is dit belangrik dat u alles moet lees.
Handelinge 27:6-44 “[6] En daar het die hoofman oor honderd ‘n skip van Alexandríë gevind wat na Italië vaar, en ons daarop laat oorklim. [7] En verskeie dae het ons langsaam gevaar en met moeite teenoor Cnidus gekom; en omdat die wind ons nie toegelaat het nie, onderkant Kreta langs gevaar, teenoor Salmóne. [8] En toe ons met moeite dit verbygeseil het, kom ons by ‘n plek wat genoem word Mooi Hawens, in die nabyheid waarvan die stad Laséa is. [9] En omdat ‘n geruime tyd verloop en die skeepvaart al gevaarlik geword het en die vastyd ook al verby was, het Paulus hulle gewaarsku [10] en gesê: Manne, ek sien dat die reis met ramp en groot skade verbonde sal wees, nie alleen vir die vrag en die skip nie, maar ook vir ons lewe. [11] Maar die hoofman oor honderd het meer aan die stuurman en die eienaar van die skip geglo as aan die woorde van Paulus; [12] en omdat die hawe nie geskik was om daar te oorwinter nie, het die meerderheid aangeraai om ook daarvandaan af te vaar en indien moontlik Fenix te bereik om te oorwinter, ‘n hawe in Kreta wat ooplê na die suidweste en na die noordweste. [13] En toe die suidewind saggies waai, het hulle gedink dat hulle hul voorneme kon uitvoer en die ankers gelig en langs Kreta verbygeseil. [14] Maar nie lank daarna nie het ‘n stormwind wat Euroklídon genoem word, daarvandaan neergeslaan. [15] En toe die skip meegesleep is en nie teen die wind op kon seil nie, het ons dit opgegee en weggedrywe. [16] En toe ons onderkant ‘n eilandjie kom wat Clauda genoem word, kon ons met moeite die sleepbootjie onder beheer hou. [17] En nadat hulle dit opgetrek het, het hulle gebruik gemaak van hulpmiddels deur die skip onderom te gord; en omdat hulle bang was om op die Sirtis te lande te kom, het hulle die seile neergehaal; en so het hulle dan weggedrywe. [18] En terwyl ons geweldig deur die storm geteister is, het hulle op die volgende dag van die vrag uitgegooi; [19] en op die derde dag het ons met ons eie hande die skeep gereedskap uitgegooi. [20] En omdat die son en ook die sterre baie dae lank nie geskyn het nie, en ‘n hewige storm ons gedruk het, is eindelik alle hoop om gered te word, ons ontneem. [21] En nadat hulle lank sonder ete was, het Paulus in hul midde opgestaan en gesê: Manne, julle moes na my geluister en nie van Kreta afgevaar het nie en julle so hierdie ramp en skade bespaar het. [22] Maar nou vermaan ek julle om moed te hou, want daar sal hoegenaamd geen verlies van lewe onder julle wees nie, maar alleen van die skip. [23] Want daar het in hierdie nag by my gestaan ‘n engel van die God aan wie ek behoort, wat ek ook dien. [24] En hy het gesê: Moenie vrees nie, Paulus; jy moet voor die keiser staan, en kyk, God het aan jou geskenk almal wat saam met jou vaar. [25] Daarom, hou moed, manne; want ek glo God dat dit so sal wees soos aan my gesê is. [27] Maar ons moet op ‘n sekere eiland strand. [27] En toe die veertiende nag kom, terwyl ons nog in die Adriatiese See ronddrywe, het die matrose omtrent middernag vermoed dat hulle naby land kom. [28] Daarop gooi hulle die dieplood uit en kry twintig vaam; en nadat hulle ‘n bietjie verder gegaan het, gooi hulle die dieplood uit en kry vyftien vaam. [29] En omdat hulle bang was dat hulle miskien op rotsagtige plekke kon strand, het hulle van die agterskip vier ankers uitgegooi en gewens dat dit dag word. [30] Maar die matrose het probeer om uit die skip te vlug en die sleepbootjie in die see laat sak onder die voorwendsel dat hulle ankers van die voorskip af wou uitgooi. [31] Toe sê Paulus vir die hoofman oor honderd en die soldate: As hierdie manne nie in die skip bly nie, kan julle nie gered word nie. [32] Daarop het die soldate die toue van die sleepbootjie afgekap en hom laat afval. [33] En teen die tyd dat dit dag sou word, het Paulus almal aangemoedig om voedsel te gebruik en gesê: Dit is vandag die veertiende dag dat julle in afwagting bly vas sonder om iets te gebruik. [34] Daarom raai ek julle aan om voedsel te neem, want dit dien tot julle behoud; want van niemand onder julle sal ‘n haar van sy hoof val nie. [35] Toe hy dit gesê het, neem hy brood, dank God in die teenwoordigheid van almal, breek dit en begin eet. [36] En hulle het almal moed geskep en self ook voedsel geneem. [37] En ons was in die skip altesaam twee honderd ses en sewentig siele. [38] En nadat hulle met voedsel versadig was, het hulle die skip ligter gemaak deur die koring in die see te gooi. [39] En toe dit dag word, het hulle die land nie herken nie; maar hulle het ‘n inham met ‘n strand bemerk, waarop hulle van plan was om die skip te laat loop as hulle kon. [40] En hulle het die ankers afgekap en in die see laat lê en tegelykertyd die roertoue losgemaak. En hulle het die voorseil teen die wind opgetrek en op die strand aangestuur. [41] En hulle het op ‘n plek verval met die see aan weerskante en die skip laat strand; en die voorskip het vasgeraak en onbeweeglik bly sit, maar die agterskip is deur die geweld van die branders uitmekaar geslaan. [42] Nou was dit die plan van die soldate om die gevangenes dood te maak, sodat niemand kon uitswem en ontsnap nie. [43] Maar die hoofman oor honderd wou Paulus red en het hulle verhinder in hulle voorneme en bevel gegee dat die wat kon swem, eerste in die see moes spring om aan land te kom, [44] en die ander, sommige op planke en sommige op stukke van die skip. En so het almal behoue aan land gekom.”
Slegte dinge gebeur met almal van ons. God veroorsaak nie die slegte goed nie, maar Hy laat toe dat dit gebeur. Dis God se manier om jou aandag te trek en te wys op die nutteloosheid van die keuses wat jy maak. God gebruik ook die slegte dinge om jou op jou knieë te dwing sodat jy kan bid. Ongelukkig is ons so emosioneel as slegste dinge gebeur dat ons glad nie die rol wat ‘n liefdevolle God daarin speel raaksien nie. In plaas daarvan word ons kwaad en wil ons God blameer vir dit wat verkeerd gegaan het!
Sodra die branders hoër word en die skip rond gesleur word, dan wil ons uitklim en in ‘n reddings bootjie vlug, maar kyk na vers 32 “As hierdie manne nie in die skip bly nie, kan julle nie gered word nie.” Baie Christene worstel met sondes in ons lewens. Baie keer raak die stryd so groot dat ons moed wil opgee, maar as ons nie in Jesus die skip bly nie, kan ons nie gered word nie! Liewe leser, daardie reddings bootjie of daardie tou wat jy saam met jou sleep vir “net ingeval”, kap hom af en laat hom wegdryf! Jy kan nie te volle op God se reddende krag staan maak solank as wat jy nie ten volle vertrou nie!
Die Here staan reg om die sluise van die Hemel vir ons oop te maak en ons te seën op maniere wat ons sal verbaas, maar ons moet eers glo. Ons moet eers alles oorgee in Sy Hande. Eers as jy oorgeen en alles in die hande van die HERE los, dan kan die HERE begin om Sy deel te doen! Ek kan uit persoonlike ondervinding praat, want die HERE het my van een uiterste na die ander uiterste gevat net om vir my eerstens te wys dat om op mense te vertrou nutteloos was en tweedens dat om op jou eie krag staat te maak ewe nutteloos was! Al wat ek vandag kan sê is: “What a ride!” Prys die Naam van Jesus!!
Stel jou ‘n lewe voor sonder ‘n enkele bekommernis! Jy weet dat daar klaar voorsorg getref is vir alles wat kan gebeur en dat niks sal gebeur sonder God se wil nie. Jy doen jou deel en God doen die res! Om so op die Here te kan vertrou is iets wat ek vir niemand kan beskryf nie! Hierdie tipe lewe is binne u bereik, liewe leser! U kan dit ook doen as u net u lewe in die Hande van God wil plaas! Gee vir Hom beheer en jy sal verbaas wees wat Hy kan doen!
Mag die Here hierdie boodskap seën.
